Dlaczego zero 25 m wychodzi najbardziej „płasko” w  dystansach 5–30 m?

• Zerowanie na dalszy dystans powoduje, że linia celowania (oś przyrządu) i linia lotu pocisku przecinają się w sposób, który daje mniejsze wahania POI przy średnich i dalszych krótkich dystansach. W praktyce: przy wyzero­waniu na 25 m pocisk jest nieco „wyżej” w zakresie 10–25 m, ale rozkład tych odchyleń jest bardziej jednorodny (mniejsza rozpiętość), co w liczbach daje niższe mean_abs (średnia wartość bezwzględna offsetów (cm) — miara uśrednionego odchylenia) i peak-to-peak (różnica pomiędzy najwyższym a najniższym offsetem (cm) w tym przedziale — pokazuje „rozpiętość” trajektorii;).

• Zera bliższe (10 m) powodują natomiast większe „wzniesienie” w przedziale 15–30 m — to daje większe max_abs (największe bezwzględne odchylenie (cm) w przedziale 5–30 m, czyli jak dużego odchylenia od POA możesz się spodziewać w najgorszym punkcie;) i większą rozpiętość.

• Zerowanie na 25 m daje najlepszą płaskość w całym 5–30 m, ale ma największy (najbardziej ujemny) offset na 5 m: −1,14 cm. To oznacza: przy bardzo bliskich trafieniach (np. kontakt/2–5 m) punkt trafienia będzie nieco niżej względem celu.

• Jeśli priorytetem jest absolutna zgodność POA=POI na 3–7 m, to zero 25 m może być mniej wygodne — tam lepsze są zera krótsze (10 m lub 12,5 m).

•  

Praktyczne rekomendacje — wybór zera w zależności od misji / użycia

• Jeżeli Twoje strzelania obejmują szeroki zakres 5–30 m i chcesz minimalizować całkowitą zmienność POI (najbardziej „płaską” trajektorię w przedziale 5–30 m):→ Zero 25 m. Daje najniższe mean_abs i najmniejszą rozpiętość — czyli największą przewidywalność POI w całym tym zakresie.

• Jeżeli większość kontaktów to krótkie dystanse (0–10 m) i chcesz minimalizować błąd na 5 m:→ Zero 10 m (lub 12,5 m). 10 m daje dokładne trafienie na 10 m i minimalne odchylenie w najbliższej strefie, ale większą rozpiętość dalej. 12,5 m to kompromis między bliskim i środkowym zakresem.

• Jeżeli priorytet to precyzja na środkowym dystansie (10–25 m) — Zero 15 m (bardzo niskie średnie odchylenie i mała rozpiętość w 10–30 m).

• Jeżeli chcesz „uniwersalnego” kompromisu dla pracy taktyczno-służbowej:→ Zero 12,5 m — dobre średnie wyniki i przewidywalne zachowanie w 5–30 m, mniejsze max_abs niż 10 m.

•  

Praktyka zerowania i testowania — procedura warsztatowa

• Stabilne stanowisko i powtarzalny chwyt — Aby zminimalizować ryzyko błędów strzelca zalecamy zerowanie MRDS z pistoletem opartym na worku z piaskiem lub innej formie stabilizacji. 

• Cel: mały kontrastowy punkt, zalecamy użycie naszej tarczy MRDS ZERO TARGET do zera na 25m lub ZEROING TARGET.

• Zmniejsz jasność kropki — zmniejszając jasność kropki w kolimatorze zmniejszysz jej rozmiar. Większy punkt (MOA) może zasłaniać cel i możesz nie uzyskać precyzji potrzebnej do wyzerowania celownika.

• Strzały kontrolowane min. 3 strzały na grupę przy każdej grupie połącz przestrzeliny markerem (tworząc trójkąt), od każdej przestrzeliny poprowadź linię do lini na przeciwko, zrób to z każdą przestrzeliną, ich punkt przecięcia jest uśrednionym punktem trafienia. Bazuj na nim swoje korekty.  

•  

Wnioski

• Zero 25 m jest najbardziej „płaskie” w sensie najmniejszej średniej i najmniejszej rozpiętości odchyleń w praktycznie ważnym paśmie 5–30 m (zgodnie z dostarczonymi danymi).

• Jednak to nie znaczy, że jest zawsze najlepsze — na bardzo bliskich dystansach (np. 5 m) daje największe ujemne przesunięcie POI. Wybór zera to kompromis między płaskością trajektorii w szerszym zakresie a minimalnym offsetem przy kontakcie bliskim. Warto też zaznaczyć, że ze względu na niskie ułożenie MRDS względem osi lufy w pistolecie oraz dystansów na jakich strzela się z pistoletu, różnice między zerami na 10,12,15,25 metrów nie są tak zauważalne jak przy karabinach i wahają się o okolicach 2 cm. 

•  

• Dla większości profesjonalnych zastosowań rekomendacja zależy od konkretnego profilu misji:

  • Uniwersalność 5–30 m: 25 m.

  • Priorytet 0–10 m (CQB): 10 m / 12,5 m.

  • Precyzja 10–25 m: 15 m.

  •  

   Celowniki typu Mini Red Dot Sight (MRDS) na pistoletach nie są już niczym zaskakującym. W środowisku strzeleckim stanowią obecnie standard – zarówno w zastosowaniach służbowych, sportowych, jak i obronnych. Mimo rosnącej popularności nadal pojawia się pytanie: na jaką odległość najlepiej wyzerować pistolet wyposażony w MRDS? W przestrzeni internetowej można znaleźć wiele odpowiedzi, jednak większość z nich opiera się na danych w systemie imperialnym oraz nie porusza dogłębnie plusów i minusów różnych opcji. 

   Poniżej przedstawiamy analizę czterech najpopularniejszych dystansów zerowania MRDS w metrycznym systemie miar, opartą na rzeczywistych danych balistycznych. Artykuł ten ma na celu rozwiać wątpliwości dotyczące wyboru zera oraz pomóc w doborze konfiguracji dopasowanej do indywidualnych potrzeb użytkownika.

Parametry testowe

Aby zapewnić możliwie najwyższy poziom obiektywizmu i porównywalności danych, testy wykonano w oparciu o następujący zestaw bazowy:

• Broń: Glock 19 (standardowa długość lufy 102 mm)

• Celownik: Trijicon RMR (punkt 3,25 MOA)

• Amunicja: STV 9×19 mm, FMJ, 124 gr

• Metoda zbierania danych: pomiary offsetu POA–POI przy strzelaniu z pełnej stabilizacji

•  

Ujęte poniżej wyniki przedstawiają różnice pomiędzy punktem celowania (Point of Aim – POA) a punktem trafienia (Point of Impact – POI) na poszczególnych dystansach, przy czterech różnych ustawieniach zera.

Założenia i źródło danych

• Podano offset (POA–POI) dla czterech ustawień zera: 10 m, 12,5 m, 15 m, 25 m.

• Skupiamy się na dystansach istotnych praktycznie: 5, 10, 15, 20, 25, 30 m.

• 50 i 100 m traktujemy jako informacja dodatkowa, nie decydująca.

2024-2025 Perun Tac. Wszyskie prawa zastrzeżone. Polityka Prywatności.    

Sprawdź

Znajdź nas na social mediach

+48 453 300 536

info@peruntac.pl

Kontakt